 |
| Lucjan Fudała / fot. armpower.net |
|
 |
Wszyscy sportowcy wiedzą, że aby coś osiągnąć, to trzeba z siebie coś dać. I to często niemało. Treningi, pasja, poświęcenie oraz częste wyrzeczenia to droga do sukcesu. Jednak czasami trzeba mieć jeszcze to „coś”. To, czego z całą pewnością nie brakuje ikonie polskiemu Armwrestlingu - Lucjanowi Fudale z Jaworzna.
Czy młody, zaledwie 22-letni Lucjan zasługuje na miano „polskiej ikony siłowania na ręce”? Czy zdobył tyle ile powinien? Ostatnie, bardzo dobre starty tego zawodnika udowodniły, że liczy się na arenie polskiego i międzynarodowego armwrestlingu. Jest przecież kilkakrotnym mistrzem Polski oraz zdobywcą Pucharu Polski. Dodatkowo jest posiadaczem brązowego medalu mistrzostw Europy w kategorii junior powyżej 78 kg zdobytym w 2005 roku. W prestiżowym, ubiegłorocznym turnieju „Pucharu Świata Zawodowców – Nemiroff World Cup” pokonał na rękę lewą kilku utytułowanych armwrestlerów (w tym żywą legendę, amerykańskiego zawodnika Johna Brzenka) i wygrał w kategorii do 95k g. Po raz pierwszy w historii pucharów świata Polak stanął na najwyższym miejscu podium.
Pod koniec 2008 roku podczas „IX Pucharu Polski” w Jaworznie podczas rywalizacji w prestiżowej kategorii OPEN, do puli nagród Lucjan dorzucił po raz trzeci z rzędu tytuł „Najsilniejszego Polaka na rękę lewą”. Tym oto sposobem udowodnił wszystkim, że wygrana z Johnem Brzenkiem i innymi utytułowanymi zawodnikami nie była przypadkowa. Siła i determinacja z jaką walczy Lucek daje nam do zrozumienia, że już niebawem we wszystkich rankingach światowego armwrestlingu, polski zawodnik będzie dominował w swojej kategorii wagowej ręki lewej.
Jak trafiłeś do armwrestlingu?
Pierwszy raz na treningu pojawiłem się we wrześniu 2004 roku. W Jaworznie było wtedy głośno, że odbywają się treningi w siłowaniu na ręce. Poszedłem tam z czystej ciekawości. Wtedy jeszcze nie miałem pojęcia, że istnieje taka dyscyplina sportu jak armwrestling. Od 14 roku życia miałem do czynienia z siłownią, a wśród znajomych i rówieśników zawsze wygrywałem siłując się na rękę. Lubiłem tę formę rywalizacji. Z grupą znajomych postanowiliśmy pójść na trening i sprawdzić jak to wygląda. Po pierwszym treningu czułem ogromne zmęczenie rąk, jakiego jeszcze nigdy w życiu nie czułem. Postanowiłem przyłożyć się do treningów i spróbować, czy tak naprawdę nadaje się do tej dyscypliny. Jak się okazało nie każdy może siłować się na ręce. Dużą rolę odgrywa psychika i warunki genetyczne. Wiem na własnym przykładzie, ponieważ z grupki znajomych tylko ja zostałem przy tej dyscyplinie sportu.
Dlaczego armwrestling, a nie inna dyscyplina?
Jak każdy dzieciak zaczynałem od innych dyscyplin, np.: ping-ponga, czy koszykówki. I myślę, że całkiem nieźle sobie w nich radziłem. Z wiekiem jednak chciałem rozwijać swoje ciało pod kątem siłowym. Pod koniec szkoły podstawowej zacząłem swoją przygodę z siłownią. W armwrestlingu znalazłem to, co naprawdę mnie „kręci”. Sam trening, ciężka praca oraz widoczne efekty dają mi wielką satysfakcje. A najwspanialszą nagrodą dla mnie jest stanie na najwyższym stopniu podium, uznanie i wsparcie rodziny, przyjaciół, znajomych i kibiców.
Jak łączysz życie codzienne ze sportem?
Na co dzień pracuje w rodzinnej firmie. Studiuje zaocznie Zarządzanie na Śląskiej Wyższej Szkole Zarządzania im. Gen Jerzego Ziętka w Katowicach. W tygodniu, na treningi poświęcam czas późnym wieczorem.
Kiedy należy zacząć trenować armwrestling?
Trudno jest mi określić jaki wiek jest odpowiedni, aby zacząć swoją przygodę z armwrestlingiem. Wiem jedno. Ja zacząłem w wieku 17 lat i bardzo żałuje, że zabrałem się za tą dyscyplinę sportu tak późno.
Z jakiej dyscypliny sportu najłatwiej przejść do armwrestlingu?
Myślę, że ze względu na przygotowanie siłowe i wiedzę na temat treningów siłowych najłatwiej jest osobom uprawiającym sporty siłowe, typu: trójbój siłowy, czy strongman. Dobrze radzą sobie byli karatecy, czy też osoby uprawiający wspinaczkę, którzy mają silne dłonie.
Ile trzeba ćwiczyć, by dojść do takiego poziomu jak ty?
Trenuje systematycznie niespełna pięć lat. Oczywiście zdarzają się przerwy spowodowane chorobami czy kontuzjami. Każdy człowiek inaczej dochodzi do formy. Jeden łapie szybko technikę i nabiera siły, inny wręcz odwrotnie. Wszystko zależy od chęci i genetyki każdego sportowca.
2009-02-17 - armpower.net /aktivpress.pl
Szukaj w kategorii: Fitness i kulturystyka - Armwrestling
[ wersja do druku ] |
Sporty wodne 
1 
